Balık yerine çıkarken denizden çocuk cesetleri;
en günahsızından
ve en samimi duygularım ile isyan ediyorum
alayınıza şimdi.
İyilik yap at denize.
Balık bilmezse halık bilir elbet.
Öldürülmelerinden korkulup denize salınan çocukları da bilir bir de.
İlelebet…
El-Alim’dir, O.
Bilir yaptıklarınızı.
Ve görülecek tüm bu yaptıklarınızın hesabı.
Siz örtün hadi.
Övmeye devam edin insanlığınızı!
Örün ağlarınızı.
Çiğneyin tüm yasaklarınızı.
Yutun antlarınızı.
Yiyin putlarınızı.
Elleriniz ile yazdığınız insan hakları bildirgelerinizi,
evcilleştirdiğiniz yunuslara yedirin.
Yabani hayvan muamelesi yaptığınız savaşın çocuklarının
acılarını ise bana verin.
Geçin artık. Gidin artık. Bir bitin artık.
Arkanızdan insanlığınıza tüküreyim!
Çağın aforizmal tüm kelimeleri siyasi.
Acılarımın acımalarıma tükenmişliğinin ürünüdür
size bu isyan cümleleri.
Hey Allah’tan korkmazlar!
Yahu daha hepsi birer küçücük Musa misali.
Yahu hepsi birer sabi…
Ya hu…!
- Not: Bu isyana Cizreli Baran da dahil.
Amasız, çıkarsız, hesapsız ve duldasız baki! –
Sahi, bugün bir de günlerden Cumartesi.
Ne tuhaf değil mi?
Balık ile imtihan edilmiyor bu sefer Akdeniz sahilleri.
Kıyıya vuran da balık değil; vaki.
Duyun dağlar…
Duyun dalgalar…
Bari siz duyun sesimi.
Kim sayacak şimdi sahile vurmuş çocukların cesetlerini?
Sahile vuran deniz yıldızlarını bu kez kimse kurtaramadı mı
o meşhur hikayede olduğu gibi?!
- Not: Bu isyana savaşı başlatanlar da dahil.
Kim annesinin ellerine verecek dağlara bir başağı uzanmış
çocuğun bedenini?! -
Yağmur bulutları nerede kaldınız?
Saklayamaz oldum artık gizli gizli akıtılan bunca gözyaşını.
Evet.
Bir isyandır bu.
Ahirette mazeret olması için, yakılmış bir isyan:
Allah belanızı versin.
Allah sizi kahretsin.
Allah’ım bir kez daha…
Allah’ım ne olur…
Allah’ım son defa şu zalimlere “aşağılık maymunlar olun” der misin?
Ey gemilere el sallayan karanlık denizin bitimsiz feneri.
Söyle.
Bari sen söyle!
Duyabildin mi çocukların yaradan Rabbe
şikayet etmeden son sözlerini…
Tutabildin mi çocukların kulaç atmak için çırpınırken
buza kesmeden ellerini…
Öpebildin mi çocukların hüzne boğmadan
o cam kırığı gözlerini…
Ayrılmamışken daha ruhları bedenlerinden
bağrına basabildin mi çocukları,
bari onu söyle?
Vatanlarından ayrılmış
ve fakat balıkların dahi boğazından geçmemiş
belli ki çocukların masumlukları.
Günahlarınızı ben gizlemem der gibi deniz;
vatanlarından koparılan bu yetimleri…
Ve dağlar vatansız tüm yetimleri…
Bilerek saldık başımıza bu dertleri.
Altından nasıl kalkacağız onca günahın şimdi?!
Saatler oldu nerdeyse çocuklar boğulalı.
- Not: Yıllar oldu çocukların ellerine silah tutuşturulalı. -
Sahile vuran,
silahla vurulan sabilere baktık bakalı
yüreğimize yumru gibi oturdu ar kırağı.
Hangi kabuk bağlayabilir ki
kansız şekilde hayatlarına suskun kalanların yaralarını...
Hangi sözcükler anlatabilir ki
artık bunca yaşanmışlığı?
Bırakın artık çocukları!
Boğmayın artık çocukları!
Çocuklarının ardından ağıt yakanları.
Zihnimin duvarlarına çarpa çarpa kafamın içinde zonklayanları.
dedim ki; mazlumların gözyaşını mürekkebi yapmayan şairin elleri kurusun.
- ki kuruyacakta!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder