Hayallerimizi sorsalar onlar çoktan dibe battı
Ne gençliğimizin tadı ne de eski zevkler kaldı
Ömrümüz sanki bir yağmur bulutu gibi karardı
Günahlarımız arttıkça kalplerimiz de paslandı
Sorgularsak kalbimizi eğer, her ne zaman ki
Der ki; kapılmışız hayata ne acı ve ne yazık ki
Ateşler var ateşler içimizde isleri en derinde
Alnımıza yapışık günahlar biz karanlığın içinde
Hüzünle açtığımız sayfada insan kadar acı var
Kalplerimiz bu lekeleri daha ne kadar da saklar
Ruhlarımız üşüşmüş günahların orta yerine
Beşerliğimiz aldırmadan yaşıyor hayatı öylece
Sesimiz çıkmıyor, sancılar haykırıyor içimizde
Ne olacak sonumuz bilmeden;
ağlıyorum sessizce!
Zeynep Gökdemir
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder