"Merhamet; acımak, bağışlamak, şefkat göstermek, iyilikte bulunmaktır. Hz. Muhammed (sav) canlılara karşı şefkatli ve merhametliydi. Akrabalarını ve komşularını ziyaret eder, onlara şefkat gösterir, yetimi, düşkünü ve mazlumu gözetirdi. Hz. Muhammed (sav) hastaları ziyaret eder, köle ve fakirlerle oturur, onlarla yemek yerdi." Diye yazmıştı, şehadetinden önce Yasin Börü.
Yasin defterine yazdığı bu notları kalbine de yazmıştı ki akranları dünya zevkine dalarken o fakirlere umut olmayı gaye edinmişti.
Ve bir gün yazmış olduğu bu sözleri yaşarken; kurban eti dağıtırken zalimler pusuya düşürdüler kendisini.
Gözlerini öyle bir kin ve kan bürümüştü ki önce onu hunharca bıçakladılar. Yetmedi boğazını kesmeye çalıştılar. Bu da yetmedi üç katlı bir binanın damından aşağıya attılar. Yetmedi başını taşla ezdiler. Vahşiler yine tatmin olmamışlardı demek ki, bu seferde iki çocuk annesi olan zalim bir kadının eliyle otomobili yerde yatan bedeninin üzerinden geçirdiler.
***
Âh Yasin!
Seni vahşice katledenler aklımdan çıkmıyor. Ölümüne zılgıt çalanları yüreğim unutamıyor. Seni unutanların kalbi kurusun ki Yasin, adın hüzün kokuyor.
Sen kutlu bir şehadeti seçtin Yasin ve gittin. Bizim de yüreğimizi ve aklımızı yangın yerine çevirdin!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder